Onderstaande aanbevelingen zijn in de eerste plaats gericht op de gedragswetenschapper.
Gebruik voor de diagnose dyslexie de volgende criteria: 1) ernst, 2) hardnekkigheid en 3) exclusiviteit van de lees- en/of spellingproblemen. Indien de hardnekkigheid moeilijk of niet aan te tonen is, adviseer de school dan om een extra periode een specifieke interventie aan te bieden of bied zelf een proefbehandeling aan. Waar dit bij jongeren (en jongvolwassenen) niet mogelijk of nuttig is, onderbouw dan de hardnekkigheid op basis van de leergeschiedenis en andere onderzoeksgegevens. Hanteer daarnaast een strenger ernstcriterium.
Zorg voor een goede samenwerking en afstemming tussen de gedragswetenschapper en de lees-en spellingspecialist in het onderwijs. Voor een goede en tijdige diagnostiek is de lees- en spellingspecialist die het leerlingdossier opbouwt en de hardnekkigheid van de lees- en/of spellingproblematiek in kaart brengt, van essentieel belang.
Zorg ervoor dat alle onderdelen in de differentiaal diagnostiek zorgvuldig worden getoetst. Naast het in kaart brengen van de lees- en spellingvaardigheid is het belangrijk om eventuele secundaire problematiek (zoals sociaal-emotionele problemen) en onderliggende problematiek in de diagnostiek ook aandacht te geven. Zo krijg je een goed beeld van de ernst en aard van de belemmeringen en kun je behandeladviezen geven die op de jeugdige zijn toegesneden.
Probeer comorbide problemen niet te zien als ofwel aanwezig, ofwel afwezig. Er is heterogeniteit binnen en overlap tussen ontwikkelingsstoornissen, wat betekent dat bij een gedeelte van de jeugdigen met dyslexie symptomen van comorbide problematiek op subklinisch niveau aanwezig zijn. Besteed hier tijdens de diagnostiek aandacht aan, in het bijzonder met oog op de indicatie-analyse.
Doe in het diagnostisch rapport niet alleen een uitspraak over de diagnose dyslexie, maar bied ook een goed overzicht van (a) de verschillende belemmeringen die de jeugdige ervaart, en (b) de verschillende factoren die een belemmerende of beschermende rol spelen in de problematiek.
Hoewel dyslexie persistent is, is het niet statisch. In verschillende fases van de schoolloopbaan kunnen de ondersteuningsbehoeften van jeugdigen met dyslexie veranderen. Herzie op transitiemomenten het advies rond de belemmerende en beschermde factoren en de handelingsgerichte adviezen om optimale participatie in de nieuwe context te bewerkstelligen.
Geef goed onderbouwde en op het individu toegesneden adviezen voor behandeling en ondersteuning van de jeugdige met dyslexie, die erop gericht zijn de kwaliteit van leven en het ontplooien van zijn potenties optimaal te stimuleren. Neem hierin mee of er aanvullende of andersoortige zorg nodig is naast de zorg die gedurende de dyslexiebehandeling geboden wordt.
Stel een volledig, voor iedereen leesbaar onderzoeksverslag samen met een aparte bijlage met testscores en geef hierin goed onderbouwde en op de jeugdige met dyslexie toegesneden adviezen voor behandeling en ondersteuning.