Kennis

De jeugdprofessional moet up-to-date kennis hebben van:

• signalen, risicofactoren, beschermende factoren en gevolgen van kindermishandeling (Deel A);
• hoe te handelen (Deel B);
• interventiemogelijkheden (Deel C).

De jeugdprofessional moet daarnaast kennis hebben van:

• de algemene, sociaal-emotionele, cognitieve en (psycho)seksuele ontwikkeling van jeugdigen, plus de ontwikkeling op andere terreinen, zoals motorische en spraak-taalontwikkeling;
• wat jeugdigen minimaal nodig hebben om zich optimaal te kunnen ontwikkelen en wat de (opvoed)taken van ouders hierin zijn;
• wettelijke regels omtrent het delen van informatie en persoonsgegevens van cliënten met andere professionals;
• hoe te handelen bij een conflict van plichten (beroepsgeheim, zorgplicht, meldrecht);
• de regionale sociale kaart en mogelijkheden voor interventies in het gezin;
• op casusniveau: informatie over de jeugdige, het gezin, het sociale netwerk en de culturele achtergrond van het gezin (welke normen en waarden, welke gedragsregels?).

Echter: “Met alleen theoretische kennis red je het niet. Je moet intellectueel en emotioneel volwassen zijn. Het werk is zo uitdagend, zo intens en je bent zo belangrijk voor een kind. Je moet zoveel afwegingen maken, analyseren, logisch redeneren en tegelijk een emotionele intelligentie hebben. Als je een kind bezoekt dat in angst leeft, dan moet je niet alleen een intellectuele afweging maken, je zult ook een fysieke en emotionele reactie hebben.” (Munro in TKM-special professionaliteit & professionalisering; Augeo Foundation, 2013b).

Jeugdprofessionals moeten kennis bijhouden. Dat is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van elke jeugdprofessional zelf, maar zij moeten hiervoor ook in de gelegenheid gesteld worden. De jeugdprofessional kan daarvoor gebruik maken van de faciliteiten van de eigen organisatie, e-learning, literatuur, intervisie, bij- en na scholing, congresbezoek en de faciliteiten en scholingsactiviteiten van de beroepsverenigingen NIP, NVO en BPSW.