Probeer een crisisplaatsing waar mogelijk te voorkomen; een uithuisplaatsing is een uiterste maatregel. Zoek daarom altijd eerst naar oplossingen binnen het sociale netwerk van het gezin en vraag naar de voorkeuren van de ouders en de jeugdige. Ga ervan uit dat een crisisplaatsing tijdelijk is. Wordt de jeugdige uit huis geplaatst, kies dan bij voorkeur voor een gezinssituatie (pleegzorg of een gezinsvervangend tehuis).

Werk actief samen met andere instanties zoals de politie, de Raad voor de Kinderbescherming, de geestelijke gezondheidszorg en de jeugdhulpaanbieders. Betrek hen bij het verzamelen van informatie over de veiligheid van de jeugdige en de gezinsleden.

Zet voor de directe hulp na de crisis ambulante zorg in, waarbij het gewenst is dat:

• de hulp binnen 48 uur na aanmelding beschikbaar is;
• de hulpverlener 24 uur per dag, 7 dagen per week beschikbaar is;
• de hulpverlening plaatsvindt in de eigen omgeving;
• minimaal acht tot tien uur per week face-to-face-contact met het gezin mogelijk is;
• de interventie niet langer dan vier weken duurt;
• één vaste hulpverlener voor het gezin beschikbaar is.

Handel als volgt:

• zet in op betrokkenheid en motivatie van de gezinsleden;
• stel samen met het gezin de doelen vast;
• zet cognitieve en gedragsmatige interventies in;
• bied concrete, praktische hulp;
• houd contact met het sociale en professionele netwerk van het gezin;
• stem de hulp zo nodig af op jeugdigen die op grond van een specifieke kwetsbaarheid recht hebben op bijzondere zorg (denk bijvoorbeeld aan jeugdigen met een laag IQ, jeugdigen die slachtoffer zijn van geweld, jeugdigen die gevlucht zijn of in Nederland verblijven zonder verblijfsvergunning).

Zet Ambulante Spoedhulp of Families First in. Deze methoden voldoen aan bovenstaande voorwaarden. Realiseer je dat bij (ernstige vormen van) kindermishandeling een crisisplaatsing onvermijdelijk kan zijn.