Sommige gezinnen kampen met vragen en problemen op meerdere levensgebieden, waarvoor zij integrale hulp nodig hebben. Dit vraagt om afstemming tussen hulpverleners, zodat de hulp goed aansluit bij de behoeften van het gezin. Ook als er meerdere hulpverleners bij een gezin betrokken zijn, is het essentieel dat beslissingen samen met ouders en jeugdige genomen worden. Juist in gezinnen met meervoudige en complexe problemen lijkt het beter te werken als ouders en jeugdige actief meebeslissen over de benodigde hulp.
Een groot aantal hulpverleners om de tafel kan op een gezin intimiderend overkomen, waardoor de gezinsleden het moeilijk vinden om mee te beslissen over de hulp die ze nodig hebben. Ook kan het de situatie erg onoverzichtelijk maken als er te veel hulpverleners rond een gezin betrokken zijn. Om ervoor te zorgen dat ouders en jeugdigen in dergelijk overleg goed kunnen meekomen, is het belangrijk dat het aantal hulpverleners niet te groot is. Dat kan betekenen dat er gekozen moet worden welke hulpverleners aanwezig zijn bij een integraal overleg dan wel bij de hulpverlening rond het gezin betrokken blijven. Daarvoor is het nodig goed te bepalen welke hulpverleners noodzakelijk zijn om de situatie in kaart te brengen, een plan van aanpak te bedenken, de voorliggende beslissingen te nemen, hulp te verlenen aan het gezin en/of de hulp te evalueren (afhankelijk van de fase waarin de hulpverlening is). Professionals dienen dit samen met het gezin te bepalen, tenzij ouders en jeugdige aangeven dat ze dat niet willen of kunnen.
Om in complexe situaties goede hulp te verlenen, is het noodzakelijk te werken volgens het principe ‘één gezin, één plan’. Daarbij is het belangrijk duidelijk te hebben wie de rol van zorgcoördinator heeft. Als gezinnen in staat zijn om zelf het overzicht te houden en de zorgcoördinatie uit te voeren, is het niet nodig om deze rol bij een professional neer te leggen. Als dat wel nodig is, wordt bij voorkeur een professional gevraagd die dicht bij het gezin staat. De zorgcoördinator draagt bij aan de samenhang en het goede verloop van de ondersteuning aan het gezin. Ten slotte moeten de verschillende organisaties duidelijke afspraken maken over de terugkoppeling van informatie, zodat voor alle betrokkenen transparant en helder is wie wat in het gezin doet.