Veiligheidsplan

Het veiligheidsplan vormt de basis voor de verdere begeleiding. Onderdelen van dit plan zijn (op basis van Ten Berge et al., 2012):

• een veiligheidsplan;
• hulpverleningsdoelen;
• de inzet van eigen kracht en netwerk;
• de inzet van professionele interventies;
• de inzet van behandeling;
• monitoren van veiligheid en resultaten;
• evalueren van de begeleiding.

Binnen Signs of Safety bestaat een veiligheidsplan uit:

• de namen van de belangrijkste veilige personen met wie de jeugdige contact kan opnemen als er problemen zijn;
• de namen van personen die de ouders bijstaan en met wie is afgesproken dat zij toezicht houden op de veiligheid van de jeugdige;
• de namen van personen die zullen bijspringen wanneer de primaire verzorger ziek, te gespannen of anderszins niet beschikbaar is;
• afspraken voor situaties zoals verjaardagen, feestjes of wanneer de ouders alcohol of drugs willen gebruiken;afspraken over andere jeugdigen wanneer familieleden of vrienden op bezoek komen of komen oppassen;
• de leeftijd waarop het veiligheidsplan aan jonge kinderen moet worden uitgelegd en wie daarvoor verantwoordelijk is;
• een beschrijving van de ontwikkeling van de jeugdige en hoe het plan moet worden aangepast naarmate de jeugdige ouder wordt;
• een uitspraak over de vraag hoe lang het veiligheidsplan van toepassing is.

De hoofddoelen voor ouders en jeugdige zijn: het creëren van (voldoende) veiligheid in de opvoedsituatie en het verwerken, herstellen of verminderen van de gevolgen voor de jeugdige, zodat die zich (weer) goed kan ontwikkelen. Om die doelen te bereiken zet de jeugdprofessional bij voorkeur een specifieke, effectieve interventie in. Daarnaast kan het nodig zijn om specifieke behandelmethoden die gericht zijn op de aanpak van de (gevolgen) van kindermishandeling te integreren in het hulpaanbod.

Bij kindermishandeling gaat het vaak om combinaties van problemen bij de ouders, de jeugdige, het gezin en de omgeving. Een effectieve aanpak van kindermishandeling dient daarom gericht te zijn op alle factoren die hieraan bijdragen of er het gevolg van zijn. Dit vraagt om een systeemgerichte aanpak met aandacht voor wat het gezin en alle individuele leden nodig hebben en welke mogelijkheden zij en hun sociale netwerk hebben om zelf, al of niet met ondersteuning, duurzaam veiligheid voor de jeugdige te realiseren.