Ervaringsverhaal Coby de Vreugd
Coby is opgegroeid in een gelovig gezin met tien kinderen. Ouderlijke aandacht was er niet veel. Na een hartinfarct en verlies van zijn baan was haar vader erg boos. De sfeer thuis was niet fijn. Ze wilde als jonge vrouw snel het ouderlijk huis verlaten. ‘Een onverwachte zwangerschap zorgde ervoor dat ik moest trouwen’, zegt Coby. ‘Met 21 jaar was ik moeder van mijn eerste kind. Enkele jaren later volgde de tweede. Na beiden geboortes kreeg ik een postnatale depressie die niet werd behandeld.’
Binnen het huwelijk probeert Coby te doen wat volgens haar geloof hoort. Ze leeft in een bubbel. Ze probeert er het beste van te maken. Maar het lukt haar niet. Er ontstaat tussen Coby en haar man een onplezierige ruziesfeer. Soms ook fysiek geuit. Coby zorgt voor haar twee kinderen. Ze zijn haar alles. Een scheiding past niet binnen haar geloofsovertuiging. Ze begint te drinken. Zo start een alcoholverslaving die enkele jaren zal duren.
Om de kinderen uit de moeilijke sfeer thuis te halen, gaan de beide kinderen naar een pleeggezin. Een vrijwillige keuze. Coby en haar man blijven ieder voogd. Voor Coby is het verdriet over de uithuisplaatsing groot. Zij wil dat haar kinderen liefdevol worden opgevoed. Een pleeggezin kan dat bieden. Coby vraagt zich wel af wat het leven nog voor zin heeft nu de kinderen niet meer thuis zijn. Zij besluit haar spullen te pakken en uit het huis en huwelijk te vertrekken.
Haar jongste zoon krijgt in die periode ondersteuning van een hulpverlener vanwege autisme. Hij vertelt de hulpverlener over zijn moeder en dat het slecht maar haar gaat. De hulpverlener pikt de signalen op en zegt: ‘daar moeten we wat aan doen.’ Zij zoekt contact met Coby en regelt hulp. Deze hulp maakt dat Coby weer gaat vechten voor haar toekomst. Ze ziet dat het goed gaat met de kinderen in het pleeggezin. Dat helpt haar. Zelf gaat ze met hulp kleine stapjes vooruit.
Wanneer de politie haar met drank op achter het stuur aanhoudt, besluit de rechter dat Coby verdere hulp nodig heeft. Het is of hulp, of een andere straf. Het zet een stok achter de deur om van de drank af te komen. Coby leert te praten over de redenen waarom ze drinkt. Ze leert om te gaan met haar boosheid over de uithuisplaatsing. Omdat ze ziet dat de kinderen het goed hebben in het pleeggezin, leert ze anders te kijken. De pleegouders betrekken haar bij alles dat de kinderen meemaken. Er ontstaat een vriendschappelijke relatie. Coby heeft ook eenmaal per week bezoekrecht. Zo blijft de band met de kinderen. De hulpverlener leert haar om haar om boosheid over haar situatie niet naar de pleegouders te uiten, maar om dat te doen bij een psycholoog. Of door eens lekker in je eentje te schreeuwen of contact te zoeken met anderen.
De uithuisplaatsing ervaren de kinderen achteraf als dubbel, vindt Coby. Blij om weg te zijn bij al dat geruzie. Verdrietig omdat mama er niet was. In het begin dachten zij kort te gaan logeren. ‘Dan komt alles wel weer goed.’ Maar het werden vele jaren. ‘Het was heel lang logeren’, zei Coby’s dochter daarover. De kinderen zijn nu 23 jaar en 19 jaar. Coby heeft met hen een goede band. Vanaf hun 10e en 12e jaar hebben ze in een pleeggezin gezeten, tot hun 18e jaar. Zodra je dan de wijde wereld ingaat, valt de veilige omgeving van het pleeggezin weg. Beide kinderen krijgen te maken met verslaving. ‘Wat je als kind meemaakt, moet je toch verwerken’, zegt Coby daarover. ‘Inmiddels gaat het goed met iedereen.’
> Lees ook het verhaal van ouder Ellen
