Ervaringsverhaal

Ouderschap is voor altijd. Ook in de jeugdhulp.

Dat de tijd snel gaat weten we allemaal. Maar dat twee jaar al zo vlug voorbij zijn, gaf toch even te denken laatst, tijdens de Cliëntentafel Richtlijnontwikkeling Jeugdhulp. De hoeveelheid werk die we verzet hebben, verbaast me nog steeds. Iedere vergadering is altijd weer een mooie en bijzondere gebeurtenis. De volledige bijeenkomst, meestal van 11.00 tot 15.00 uur, blijven we alert en scherp. Vaak gepaard met een lach en een traan. Omdat we praten vanuit ons hart. We delen onze eigen ervaringen. Mooie momenten en zeker ook de verdrietige en pijnlijke momenten binnen de jeugdhulp (voorheen jeugdzorg). We zijn jongeren of (groot)ouders of pleegouders of stiefouders, die betrokken zijn bij (ooit) geleverde jeugdhulp. Die kwetsbaarheid maakt de bijeenkomsten van de Cliëntentafel bijzonder. Iedereen die aan deze tafel deelneemt, parkeert zijn of haar eigen pijn; voor even. Misschien kun je dat juist in deze setting goed. Omdat het niet perse om jezelf gaat, maar om het samen werken aan een betere jeugdhulp.

Regie

Een terugkerend speerpunt in onze overleggen is de regie van ouders. Blijf benadrukken dat ouders altijd de regie mogen en kunnen houden over hun kinderen. Ook als er een maatregel is, blijft het ouderschap. Zelfs als het even niet eenvoudig is, blijf je vader of moeder, die (bijna) altijd zeggenschap houdt over je kind(eren). Belangrijk voor hulpverleners is dan ook dat zij mee werken aan het bekrachtigen van die regie. Blijf steun bieden aan ouders, zodat zij af en toe vanuit een helikopterview kunnen overzien wat er nu werkelijk speelt. Soms wil je als ouder gewoon even weten dat je, ondanks dat je in je eigen ogen gefaald hebt – je kind is immers uit huis geplaatst, onder toezicht gesteld of in zicht bij Bureau Jeugdzorg –  op de goede weg zit. Ook al heb je pijnlijke en verdrietige keuzes en momenten (mee) gemaakt.

Soepeler

Als je dit als hulpverlener als basis hanteert, zal je merken dat de samenwerking met ouders soepeler verloopt. Ouders voelen zich gehoord en serieus genomen. Zij hebben het idee dat zij het samen met de hulpverleners aanpakken en vinden weer kracht doordat ze in zien dat zij (ook) heel veel dingen goed doen. En dat ze zaken in eigen hand hebben en kunnen houden. Kijk en luister naar je cliënten, neem ze serieus en ondersteun hen in hun ouderschap. Het is namelijk zelden of nooit een kwestie van onwil, maar een kwestie van onkunde. En wie kan ons dat nou kwalijk nemen als je bedenkt dat er voor goed ouderschap nooit richtlijnen zijn ontwikkeld?