Ervaringsverhaal

Afbeelding

Marieke Dondorp was betrokken bij de proefinvoering van de Richtlijn Problematische gehechtheid.

Marieke Dondorp, gezinsbegeleider bij Youké

De eerste stap is: wees alert op gehechtheid.

Sinds acht jaar ben ik werkzaam als gezinsbegeleider. De afdeling waar ik werk is gespecialiseerd in hechtingsproblematiek. Mijn collega’s en ik reageerden dan ook enthousiast toen we betrokken bleken te worden bij de proefinvoering van de Richtlijn Problematische gehechtheid. We werken nu met de richtlijn met behulp van werkkaarten.

De eerste stap is: wees alert op gehechtheid. Laat ik naar aanleiding van deze stap een eerste huisbezoek omschrijven. Voor alle duidelijkheid: ik weet nog niet of er in dit gezin sprake is van gehechtheidsproblematiek, maar ik ben alert!

Sacha van 8 jaar was nieuwsgierig wie ik was en wat ik kwam doen. Frits van 5 jaar was, al voor ik binnen kwam, achter de bank gekropen. Hij liet mij weten er niet achter vandaan te komen. Ik zei dat ik het snapte dat hij het spannend vond dat er iemand in huis was die hij niet kende. En ook dat ik het prima vond als hij achter de bank zou blijven zitten, of er later achter vandaan zou komen. Sacha vertelde over school en Frits deed vanachter de bank mee aan het gesprek. De kinderen mochten een koekje van hun moeder, maar moeder vond dat Frits dan wel achter de bank vandaan moest komen. Frits koos voor de veiligheid van de bank en niet voor het koekje. Sacha at haar koekje op de bank op, nadat zij eerst netjes aan mij had gevraagd of ik er ook één wilde. Moeder vertelde vol trots aan mij dat Frits zo mooi binnen de lijntjes kan kleuren. Ze vroeg of Frits de tekening aan mij wilde laten zien. Nu kwam hij achter de bank vandaan. Hij ging in gesprek met mij en we bleven in gesprek. We dronken thee aan tafel en de kinderen lieten hun speelgoed aan mij zien. Na een uur vertelde ik Sacha en Frits dat ik naar mijn eigen kinderen ging. Frits vroeg of mijn dochter ook achter de bank kruipt als ik binnen kom. Ik vertelde dat ze dat niet doet bij mij, maar dat zij het ook spannend vindt als er onbekende mensen komen. Frits beloofde mij de volgende keer als ik kom zich niet achter de bank te verstoppen.

Opvallend vond ik dat Frits de veiligheid zocht achter de bank, niet bij zijn moeder. Sacha deed erg haar best het haar moeder naar de zin te maken. Het is een te korte observatie om conclusies te trekken. Mijn volgende stap is een gesprek met moeder aangaan over de voorgeschiedenis van de kinderen. Voor dit gesprek kan ik gebruik maken van een werkkaart. Een leuke tip daaruit is bijvoorbeeld om met moeder een foto-album van de babytijd te bekijken als hulp om concrete voorbeelden te geven over die periode.